بازیگرانی که هرگز به کلاس بازیگری نرفته‌اند/ از واکین فینیکس تا شارلیز ترون
تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۹۹۸۱۸
رویداد۲۴ همه بازیگران بزرگ سینما تجربه حضور و آموزش در کلاس‌های بازیگری را نداشته‌اند. شارلیز ترون ابتدا قصد داشت بالرین شود و در جریان جر و بحث با یک کارمند بانک بود که کشف و بعد به او پیشنهاد بازیگری شد. خواکین فینیکس بعد از یک اجرای خیابانی برای کمک مالی به خانواده‌اش بود که دست آخر سر از هالیوود درآورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در ادامه درباره تعدادی از این بازیگران هالیوودی صحبت خواهیم کرد. ماجرای آن‌ها ثابت می‌کند برای تبدیل شدن به یک ستاره هالیوودی همیشه هم به کلاس بازیگری نیاز نیست.
تام کروز
تام شیفته‌ی فیلم و سینما بود و یک بار هم در یک نمایش بازی کرد که زندگی او را برای همیشه تغییر داد. او به نیویورک رفت تا بازیگر شود و شش ماه بعد موفق شد در فیلمی به نام «شیپور خاموشی» (Taps) بازی کند. در سال ۱۹۹۰ او به یکی از پردرآمدترین بازیگران مرد دنیا تبدیل شد.
جیم کری
جیم کری در شرایط بسیار خاصی بزرگ شد. وقتی نوجوان بود به همراه خانواده اش در یک ماشین ون زندگی می‌کرد و از آن زمان همیشه رویای داشتن یک زندگی موفق را در سر می‌پروراند. او در ۱۶ سالگی ترک تحصیل کرد تا در تأمین معاش، کمک حال خانواده اش شود و بعد‌ها برای نقش‌های کوچک زیادی تست بازیگری داد. او در نهایت موفق شد در یک سریال تلویزیونی به نام In Living Color بازی کند و از همین جا بود که او قدم در راه پیشرفت گذاشت. کری از آن زمان در نقش‌های بزرگ زیادی بازی کرده و هرگز حتی یک سنت هم خرج کلاس‌های بازیگری نکرده.
مگ رایان
مگ رایان در نیویورک به کار خبرنگاری مشغول بود که شروع به تست دادن برای بازی در آگهی‌های تبلیغاتی و سریال‌های تلویزیونی کرد. او در نهایت موفق شد در تبلیغات چند برند معروف بازی کند. با پیشرفت در کار بازیگری، رایان دانشگاه را یک ترم زودتر رها کرد تا در یک فیلم بلند بازی کند. او هرگز هیچ آموزش رسمی‌ای برای بازیگری ندیده.
کامرون دیاز
یک بار در جایی یک عکاس مشهور به نام جف دوناس از دیاز پرسیده بود که ایجنتش کیست و او در جواب گفته بود ایجنتی ندارد. دوناس کارت ویزیتش را به دیاز داده بود و به او گفته بود وقتی یک ایجنت برای خودش پیدا کرد با او تماس بگیرد. کامرون دیاز به مدل آژانس مدلینگ اِلیت تبدیل شد و بعد از آن بازی در نقش‌های کوچک را هم شروع کرد. چهار سال بعد او توانست نقش بسیار خوبی در فیلم «ماسک» (The Mask) بگیرد.
جانی دپ
دپ به کالیفرنیا نقل مکان کرد تا به یک موزیسین تبدیل شود. او ابتدا به عنوان یک بازاریاب تلفنی که کارش فروش خودکار از طریق تلفن بود مشغول به کار شد. در همان زمان دوستش، نیکلاس کیج، او را به ایجنت خودش معرفی کرد. بعد‌ها دپ توانست در فیلم «کابوس در خیابان الم» بازی کند. او هرگز آموزش رسمی بازیگری ندیده.
خواکین فینیکس
فینیکس هم بازیگر بوده، هم تهیه کننده و هم موزیسین. او و خواهر و برادرهایش در خیابان‌ها اجرا می‌کردند تا به خانواده‌ی خود کمک مالی کنند. در همان زمان بود که توجه یک ایجنت بازیگری (کسی که کار او انتخاب بازیگر و پیشنهاد او به کارگردان‌ها یا استودیو‌های فیلمسازی است) به نام آیریس برتون به آن‌ها جلب شد. به کمک برتون آن‌ها توانستند در آگهی‌های تبلیغاتی و سریال‌های تلویزیونی بازی کنند. خواکین بعد از مرگ برادرش، ریور، مدتی از کار بازیگری فاصله گرفت.
بازگشت او به دنیای بازیگری با بازی در فیلم‌های پرفروش زیادی همراه شد. او یک جایزه‌ی اسکار و بسیاری جوایز ارزشمند دیگر هم دریافت کرده.
کریستین بیل
بیل ۱۶ ساله بود که ترک تحصیل کرد و با بازی در آگهی‌های تبلیغاتی کار خود را شروع کرد و از همینجا بود که به دنیای سینما راه پیدا کرد. او به بازی خارق العاده اش در نقش «بتمن» در فیلم‌های «شوالیه تاریکی» (Dark Knight) شهرت دارد، اما او به خاطر سبک متد اکتینگی در همه‌ی نقش هایش دارد هم مشهور است. او این توانایی را دارد که با ایجاد تغییرات شدید در خود، نقشش را به بهترین شکل ایفا کند.
راسل کرو
کرو با بازی در نقش «ماکسیموس» در فیلم «گلادیاتور» (Gladiator) بود که به شهرت رسید، نقشی که یک جایزه اسکار هم برای او به ارمغان آورد. او اولین نقشش را از طریق روابط خانوادگی اش توانست به دست آورد. کرو در ۱۶ سالگی ترک تحصیل کرده بود تا به دنبال بازیگری رود. راسل کرو خود را وقف نقش هایش می‌کند و این ویژگی سبب شده او را در فیلم‌های بسیار خوبی مثل «گلادیاتور»، «ذهن زیبا» (A Beautiful Mind) و بسیاری دیگر ببینیم.
جنیفر لارنس
جنیفر پدر و مادرش را مجاب کرد که یک ایجنت برای او در نیویورک پیدا کنند تا از این طریق بتواند کار بازیگری را شروع کند. اولین نقش او در یک سریال کمدی به نام «شوی بیل انگوال» (The Bill Engvall Show) بود. لارنس رفته رفته راه خود را در دنیای سینما باز کرد و توانست در فیلم‌هایی مثل «بازی‌های مرگبار» (The Hunger Games)، «مردان ایکس» (X-Men) و بسیاری دیگر بازی کند.
بن کینگزلی
کینگزلی اولین نقشش را در ۲۳ سالگی بازی کرد و بعد از آن، ۱۵ سال به بازی در تئاتر مشغول بود. او حتی نقش‌های بزرگ زیادی را رد کرده. اولین فیلم او، Fear Is The Key در سال ۱۹۷۲ اکران شد و بعد از آن او در سال ۱۹۸۲ در نقش «گاندی» ظاهر شد که یک جایزه اسکار برای او به ارمغان آورد. او یک بازیگر خودآموخته است.
چنینگ تیتوم
وقتی تیتوم دانشگاه را رها کرد، به عنوان یک کارگر ساختمان، رقصنده، فروشنده و کارگزار وام مکن مشغول به کار شد. تیتوم را یک آژانس مدلینگ در خیابان‌های شهر میامی آمریکا کشف کرد و دست آخر به مدل آگهی‌های تبلیغاتی بسیاری از برند‌های مشهور تبدیل شد. بعد از آن او به کار در آگهی‌های تبلیغاتی و فیلم‌ها ادامه داد و در نهایت به ستاره‌ای که امروز می‌بینیم تبدیل شد.
شارلیز ترون
ترون کار مدلینگ را از ۱۶ سالگی آغاز کرد و بعد از آن رقصندگی باله را هم پی گرفت. بعد از وارد شدن چند جراحت به زانوهایش، ترون همه چیز را رها کرد و به لس آنجلس نقل مکان کرد تا به دنبال کار بازیگری رود. ترون برای گرفتن پول به یک بانک رفته بود که با یکی از کارمندان آنجا به خاطر امتناع او از نقد کردن چکش بحثش شد. یکی از مدیران هالیوود در آنجا شارلیز را کشف و او را وارد کار بازیگری کرد.
هنری کویل
کویل در دوران مدرسه علاقه‌ی زیادی به بازی در تئاتر داشت. او سیاهی لشگر نمایش‌های مدرسه‌ی شبانه روزی اش بود. کویل یکی از اولین نقش هایش را زمانی توانست بگیرد که گروه انتخاب بازیگر یک فیلم به نام «کنت مونت کریستو» (The Count of Monte Cristo) به مدرسه‌ی او آمده بودند. آن‌ها چنان تحت تأثیر کویل قرار گرفتند که او را برای بازی در این فیلم انتخاب کردند.
متیو مک کانهی
مک کانهی مشغول تحصیل در رشته‌ی حقوق در دانشگاه تگزاس بود که به کتابی به نام «بزرگترین فروشنده دنیا» (The Greatest Salesman in the World) نوشته‌ی اگ ماندینو برخورد. این کتاب زندگی مک کانهی را زیر و رو کرد و سبب شد او تصمیم بگیرد به دنبال بازیگری رود. او کار بازیگری را با بازی در آگهی‌های تبلیغاتی و فیلم‌های دانشجویی شروع کرد. ملاقات با ریچارد لینکلیتر، کارگردان آمریکایی سبب شد او مک کانهی را برای بازی در فیلمش «مات و مبهوت» (Dazed and Confused) انتخاب کند. تعجبی ندارد که او مک کانهی را برای این نقش انتخاب کرد.
ناتالی پورتمن
پورتمن ۱۱ ساله در یک پیتزا فروشی مشغول به کار بود که نماینده‌ی برند مشهور رولون توانست او را متقاعد کند به دنبال کار مدلینگ رود. اما مدلینگ برای پورتمن کار خسته کننده‌ای بود و او تصمیم گرفت به جایش به دنبال بازیگری رود. بعد از آن، او در کمپ هنر‌های نمایشی یوزدن ثبت نام کرد و از آنجا بود که او برای بسیار از پروژه‌های سینمایی انتخاب شد. پورتمن برای تبدیل شدن به بازیگر فوق العاده‌ای که حالا هست نیازی به آموزش رسمی نداشت.
هیث لجر
لجر در ۱۷ سالگی ترک تحصیل کرد تا به دنبال بازیگری رود. او به همراه بهترین دوستش، ترور دی کارلو، تا شهر سیدنی رانندگی کرد تا در آنجا کار بازیگری را شروع کند. اولین تجربه‌ی بازیگری او نقش کوچکی در یک سریال تلویزیونی به Clowning Around بود. او بعد از بازی در فیلم «ده چیز درباره تو که ازشان متنفرم» (۱۰ Things I Hate About You) رفته رفته به چهره‌ی شناخته شده‌ای تبدیل شد و بعد از آن، بهترین بازی اش را در نقش «جوکر» در فیلم «شوالیه تاریکی» (The Dark Knight) ارائه کرد. لجر دیگر شکی باقی نمی‌گذارد که برای بازیگر شدن نیازی به آموزش نیست. لینک کوتاه: کپی در کلیپ بورد کپی لینک خبر های مرتبط
منبع: رویداد24
کلیدواژه: رویداد24 بازیگر سینما آگهی های تبلیغاتی ترک تحصیل کار بازیگری بعد از آن اولین نقش ی بازیگری برای بازی تبدیل شد مک کانهی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۹۹۸۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییات حادثه مسمومیت پزشکان در مهمانی شیراز/ یک پزشک: مسمومیت با «متانول» نبوده/ هیچ‌کس به کما نرفته؛ خبر نارسایی کلیوی چند تن دیگر کذب است؛ این اشخاص به درخواست خودشان دیالیز شدند
به گزارش جماران؛ خبرآنلاین نوشت: در پی انتشار خبر مسمومیت الکلی ۲۹ نفر از پزشکان در شیراز، یک پزشک می‌گوید: «خبر نارسایی کلیوی چند تن از مهمانان در این حادثه، صحت ندارد و این اشخاص به درخواست خودشان دیالیز شدند.»
اخبار منتشرشده از سوی رسانه‌های رسمی تا به امروز، حاکی از آن است که طی این اتفاق، چند تن از مهمانان دچار نارسایی کلیوی شده‌اند، یک پزشک زن فوت شده و یک پزشک دیگر به کما رفته است.
خبر «نارسایی کلیوی چند تن از پزشکان» کذب استدکتر هادی یزدانی، پزشک و دکترای حرفه‌ای پزشکی، پیرویِ این موضوع در قالب اطلاعات تکمیلی و معتبر می‌گوید: «خبر فوت پزشک خانم در این حادثه صحت دارد، اما خبری که مبنی بر نارسایی کلیوی چند تن دیگر از پزشکان منتشر شده، به ضرس قاطع غلط است.»
او، به نقل از منابع موثق محلی، اشاره می‌کند: «پنج نفر از حاضران در مهمانی به درخواست خود، دیالیز کلیوی شدند. آزمایش‌های انجام‌شده، نشان‌دهنده اسیدوز خون در این افراد بود؛ که سبب شد این پنج نفر با آگاهی و خواست شخصی دیالیز انجام دهند.»
هم‌چنین بر اساس پیگیری‌های صورت‌گرفته از سوی خبرآنلاین و گفت‌وگو با یکی از پزشکان شیراز، مشخص شد که «هیچ‌یک از این افراد به کما نرفته‌اند و اخباری که پیرامون این موضوع در حال انتشار است، صحت ندارد. حتی خبر «مسمومیت ۲۹ نفر» نیز کذب است؛ زیرا در مجموع حدود پنج [الی شش] نفر دچار مسمومیت شده بودند که با انجام دیالیز، شرایطشان بهبود یافت.»
به بیان ساده‌تر، تنها تلفات ناشی از این اتفاق، فوت یک پزشک زن است و باقی افراد در سلامت کامل به سر می‌برند.
حادثه اخیر، مسمومیت با «متانول» نبوده؛ نتایج آزمایشات چیز دیگری را نشان می‌دهد
در ادامه گفت‌وگو، این پزشک تصریح می‌کند: «مسمومیت اخیر، ناشی از مصرف متانول نبوده؛ چرا که بررسی‌ها و نتایج آزمایشات، مصرف ماده‌ای دیگر به نام «اتیلن گلیکول» را تأیید می‌کند.»
دکتر مهرداد شریفی، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی شیراز، نیز پیش‌تر اعلام کرده بود که «مشروبات مورد استفاده در این مهمانی، تقلبی و دست‌ساز و حاوی الکل صنعتی بوده است».
شایان ذکر است که در روند تولید مشروبات الکلی (اتانول)، برخی ترکیبات سمی، به‌ویژه متانول، بدون دخالت خارجی و به مقدار بسیار کم طی فرآیند تخمیر شکل می‌گیرند و سبب سمی شدن نوشیدنی می‌شوند. اما در خصوص اتیلن گلیکول باید گفت که این یک ماده شیمیایی و صنعتی است و معمولاً در فرآورده‌هایی مانند ضد یخ برای موتور اتومبیل استفاده می‌شود و مصرف خوراکی آن به هیچ‌وجه رایج و مرسوم نیست.
دکتر مهرداد اسماعیلیان، متخصص طب اورژانس و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در اینباره به خبرآنلاین می‌گوید: «اتیلن گلیکول در فرآیند تخمیر مشروبات الکلی تولید نمی‌شود و اگر نتایج آزمایشات مندرج در پرونده پزشکان مسموم شیراز نشان‌دهنده مصرف اتیلن گلیکول باشد، قدری عجیب است و محتمل است که این ماده به‌صورت دستی و با دخالت خارجی به نوشیدنی‌ها افزوده شده باشد؛ چرا که تشکیل طبیعی آن در مکانیسم تولید الکل جای نمی‌گیرد.»
او ادامه می‌دهد: «اغلب مسمومیت‌های الکلی در ایران ناشی از مصرف الکل‌های دست‌ساز است و به این دلیل که در روند تولید این مشروبات هیچ نظارت و کنترلی روی فرآورده وجود ندارد، تشکیل ترکیبات سمی در الکل ناگزیر است.»
تا وقتی سطح اتانول در خون بالا باشد، علائم مسمومیت ظاهر نمی‌شوند مراجعه به پزشک در ساعات اولیه را جدی بگیریدیکی از عمده مشکلاتی که در خصوص مسمومیت‌های الکلی مطرح است، تعلل در مراجعه به مراکز درمانی است؛ که البته این قصور از سوی مصرف‌کننده نیست، بلکه علائم با تأخیر بروز پیدا می‌کنند. به عبارتی، مصرف‌کننده در ساعات اولیه هیچ‌گونه اختلال بینایی، کاهش سطح هوشیاری، مشکلات مغزی و ... را تجربه نمی‌کند.
اسماعیلیان در توضیح این مسئله می‌گوید: «علت دیر نمایان شدن علائم مسمومیت این است که در لحظات نخست پس از مصرف مشروبات الکلی، سطح اتانول در خون بالاست؛ اما به مرور و با پایین آمدن سطح اتانول در طی فرآیند جذب و متابولیسم، متانول خود را نشان داده و عملکرد بدن فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ آن وقت تازه علائم مسمومیت نمود پیدا می‌کنند.»
او ادامه می‌دهد: «بسته به میزان مصرف، شدت علائم و زمان بروز آن در افراد متفاوت است؛ حتی در برخی موارد ممکن است علائم تا ۲۴ ساعت بعد هم ظاهر نشوند و فرد متوجه مسمومیت نشود. اما در اغلب موارد ۶ الی ۱۲ ساعت پس از مصرف، علائم نمود پیدا می‌کنند.»
مسمومیت با متانول چگونه از مسمومیت با اتیلن گلیکول تمییز داده می‌شود؟
بنا به گفته این متخصص طب اورژانس، عمده عوارض مصرف متانول، مغزی است؛ به طور مثال در پی مصرف متانول، ممکن است مصرف‌کننده در پی علائم عصبی، دچار کاهش سطح هوشیاری شود، یا اعصاب چشمی درگیر شوند که در بر دارنده اختلالات بینایی و حتی کوری است. در مواردی که حجم مصرف بسیار زیاد باشد، فرد دچار ایست قلبی-تنفسی می‌شود و احتمال مرگ بالاست.
اما عوارض مسمومیت با اتلین گلیکول اغلب کلیوی است، هرچند عوارض مغزی نیز در این مورد قابل مشاهده است اما سطح آن نسبت به مسمومیت با متانول کمتر است و در عوض، صدمات کلیوی جدی‌تر، اختلال در عملکرد قلبی، ریوی و حتی مرگ را به همراه دارد.
اسماعیلیان در رابطه با نحوه تشخیص دقیق نوع مسمومیت می‌گوید: «آزمایش گاز خون شریانی (ABG)، بهترین راه برای تمییز مسمومیت با اتیلن گلیکول از متانول است؛ که طی آن اگر در ادرار مصرف‌کننده، «کریستال کلسیم اگزالات» مشاهده شد، مسمومیت با اتیلن گلیکول تشخیص داده می‌شود.»
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند